ادعای ارتباط با حضرت

در باره ارتباط با امام زمان (ع) ، کتاب هایی نوشته شده که در این اواخر ، رواج فوق العاده ای یافته است . این کتاب ها مشحون از حکایات و داستان ها و مطالبی است که برخی از آنها به یقین ، نادرست و برخاسته از تصورات و خیال بافی های نویسندگان آنهاست و در برخی ، شمه ای از حقیقت وجود دارد . نقل این داستان ها و حکایت ها ، باعث میشود که یک عقده درست و صحیح ، به ناصواب هایی آمیخته گردد و عقائد خرافی و ناصحیح و غیر مستند در میان مردم رواج یافته است .وقتی که آقا و خانمی به راحتی و آسانی اهل مشاکسه شوند و آن را در کتاب خود بنویسند ، چرا دیگران به چنین مقامی نرسیدند . زمانی که مدعی و مکاشفه ، پا را فراتر نهد در بیداری ، حضرت رسول (ص) وبرخی از معصومین (ع ) را ببیند ، چرا دیگرا از این نعمت  محروم باشند ؟! رواج این گونه کتاب ها باعث شده که در برخی از مناطق ، شاهد اتفاقات عوام فریبانه و خرافی باشیم : کسی در منطقه ای مدعی میشود که قطره ای از خون سر امام حسین (ع) ریخته و سر مبارک حضرت را دیده است . چوپانی مدعی میشود که غلام شاه چراغ است و از وی دستور هایی دریافت کرده است . خانمی که از دست شوهرش فرار کرده؛ به مسجد روستایی میرود و مدعی میشود که مسجد، نظر کرده است و مریض هایی که به این مسجد بیایند شفا میابند . در مواردی ، دختری یا زنی در نظر کرده میشود و حاجت مردم را برآورده میکند . یا سید مهدی شیوخی (م1287 هـ .ق) در این کتاب بوارق الحقایق که شرح سفرهای اوست ادعا میکند : در طوس مهدی (ع) را دیده و ایشان ایات و اورادی را در دهان وی ؛ فوت کرده است . در این دیدار ، امام زمان ؛ چند کلمه به فارسی ، به لهجه افغانی گفته ، او مطلب را فهمیده ، اما زمانی که او چند وازه به فارسی میگوید حضرت متوجه مقصود وی نمیشود از این  روی  برای آن حضرت توضیح می دهد .

پیامد ناگوار این کتاب ها و عقاید برگرفته از حکایات و خواب ، فضایی را به وجود می آورد که اهل تعقل و اندیشه را به عقاید شیعه بد بین می کند و زمینه انحراف های فکری را فلراهم می آورد و در متیجه ، مخالفان تشیع ، امکان رشد و گسترش میابند و عقاید ناصواب و عوام و عوام زدگان به نام تشیع ثبت می شود وبه دیگران انتقال میابد و یک عقده ای که در اصل آن ، تمام فرق اسلامی توافق ندارد ، به این گونه مطرح میشود که فرسنگ ها با اسلام  فاصله دارند و میدان دفاع را بر اندیشه وران اسلامی تنگ می کند .